آيت‏اللَّه سيدابوالمجد ضياءالدين مرتضي حسيني مرعشي نجفي، برادر آيت‏اللَّه سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، در سال 1286 ش (1325 ق) در بيت علم و تقوا در نجف به دنيا آمد. خاندان او يكي از پرافتخارترين و مشهورترين بيوتات علمي شيعه در جهان بوده‏اند كه مقام علم و عمل و تقوا و سياست و رياست و مرجعيت شيعه را در طول قرن‏ها برعهده داشته‏اند. وي پس از آن كه در كودكي پدر و مادر را از دست داد به همراه دايي خود به تبريز رفت و پس از فراگيري مقدمات علوم اسلامي، در 21 سالگي راهي قم گرديد. در قم از محضر آيت‏اللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي و محمدتقي خوانساري بهره برد و سپس براي ادامه تحصيل رهسپار نجف اشرف شد. آيت‏اللَّه مرعشي در نجف به درس حضرات آيات سيد ابوالحسن اصفهاني، ميرزاي نائيني و سيد حسين بادكوبه‏اي حاضر شد و علاوه بر اخذ اجازات متعدد اجتهاد و روايت، به تدريس پرداخت. اين فقيه وارسته در سال 1320 ش در ايران اقامت گزيد و در تبريز به تدريس خارج فقه، تأليف و تصنيف، امامت جماعت و ارشاد مردم اشتغال ورزيد. رجال الحديث، حاشيه عُروة الوُثقي و روضَةُ العارفين، از جمله آثار ايشان مي‏باشند. سرانجام اين عالم جليل پس از عمري تلاش و كوشش در راه بزرگداشت شعائر ديني، در 20 فروردين 1375 ش برابر با 19 ذي قعده 1416 ق در 89 سالگي بدرود حيات گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاك سپرده شد.